Dat aardig zijn van gisteren, kun je ook doortrekken naar de dagelijkse gedachten van vandaag. Zoals ik zei ik neem aan dat de dagelijkse gedachten zich wel naar mij zullen buigen en ‘so it is’: Als je kunt, help anderen. Kun je dat niet, doe ze dan in elk geval geen kwaad. Daarom ben ik een verbindende factor voor Ondernemersvereniging Nistelrode.

De ondernemersvereniging van Nistelrode bestond al in de tijd van mijn horecaonderneming, niet schrikken: 30 jaar geleden. In die tijd stond ik erin zoals nu de meeste ondernemers, ik betaalde mijn jaarlijkse bijdrage en ze deden hun best maar. Waarmee? Weet ik veel, Wim van de Brand, de schoenmaker, was het volgens mij die het lidmaatschap goed kon verkopen en natuurlijk werd ik lid. Verder niets meer van gehoord. Vooral met de Pinksterfeesten in Nistelrode was het de moeite, want alle tijd die zij met de organisatie staken in het organiseren van het event, bracht voor mijn horecabedrijf goed geld in het laatje…

Netwerken
Toen ik vijftien jaar geleden weer voor mezelf begon, vond ik het ook al snel weer leuk om bij de club te gaan. De eerste jaren niet, ik vond het maar lastig mezelf aan te melden en ze kwamen me niet vragen dus ik liet het maar zo. Door het netwerken (wat ik allemaal gedaan had), wist ik al snel dat uit dit netwerk ook veel meer te halen was. De ondernemers zagen elkaar maar een keer in het jaar en dan moest je ook nog net tijd hebben tijdens de zomer BBQ-avond. Zo jammer, want ik kwam door mijn werk natuurlijk op veel bedrijven en kende de ondernemers allemaal. Maar er waren er ook heel veel die elkaar maar een keer in de paar jaar zagen, waardoor ze niet veel verder kwamen dan ‘hoi’. En dan wachtten ze vaak af tot iemand, bijvoorbeeld ik, zei: ‘.. En, alles goed in de schoenenbusiness?’ Voordat ze wisten wie de ondernemer nou was en terwijl het hele idee achter een netwerk of ondernemersvereniging is dat je elkaar leert kennen zodat je elkaar weet te vinden, ook als ondernemers. Lokaal boodschappen doen, lokaal een offerte aanvragen.

2016
We hadden weer een feestavond gehad en ik zag weer met lede ogen aan hoe nieuwe ondernemers een beetje tegen de ‘ik ken niemand’- houding aanliepen en dacht ik doe de stoute schoenen aan en mailde naar het bestuur. Met de vraag: ‘Ik heb wat ideeën. Mag ik die een keer uit komen leggen?’ Dat mocht was de reactie. En zo gebeurde het. Natuurlijk moest een aantal bestuursleden een beetje wennen aan het idee:  Ondernemerscafé? Is dat wel nodig?’ en ‘Een website?

Er kwam een website, een maandelijkse nieuwsbrief en er werd een pr-commissie opgezet zodat we met een paar ondernemers leuke activiteiten konden ontplooien. Superleuk, in het begin iedereen een afwachtende houding en later een opstap naar elkaar beter leren kennen. Inmiddels heeft corona roet in het eten gegooid. Maar de opkomst is elk jaar gegroeid. Nu kunnen we inmiddels spreken van een netwerk waarin we elkaar echt leren kennen en daar draait het om. Want:

Als je kunt, help anderen. Kun je dat niet, doe ze dan in elk geval geen kwaad.

20 december en nog twaalf dagen.