Het lijkt een zin uit een nieuwerwetse media-blog. Toen ik opgroeide was het ontbijt, bambix (met melk en suiker) en later brood, je nam brood mee naar school en ‘s avonds at je ‘warm’; aardappelen, groente en vlees. Soep vooraf en ‘pap’ na. Na een dag macaroni zei mijn vader: “Morgen weer gewoon eten.” AVG, aardappelen, vlees en groente: dat was gewoon.
Toen ik ziek werd was dan ook het laatste waar ik aan dacht, dat ik intolerant of zelfs allergisch voor bepaalde voeding was. En toen ik alles uit ging sluiten en er achter kwam dat zuivel, brood en aardappels niet goed verteerde in mijn darmen was dat niet goed te bevatten. Aangezien ik het hier over 20 jaar geleden heb, was de meest gehoorde reactie dan ook: ‘ach laat je niets wijsmaken’.
Inmiddels weet ik beter en heb me veel wijs laten maken, gelukkig, anders zat ik in die rolstoel die de reumatoloog me beloofde toen hij me zei dat er niets aan mijn steeds zieker wordende lichaam te doen was. ”Mevrouw, het wordt een rolstoel, geniet maar van wat u nog kunt’, was de conclusie van de reumatoloog.
Om de blog niet uit zijn voegen te laten klappen, eindig ik met: ‘Vers is altijd beter’. Vroeger kwam de AVG nog vers de keuken in en werd vers bereidt. Al dan niet bewaard in weckflessen of in de diepvries. We verwerkten lichamelijk alle voedingsstoffen door hard werken en door de beweging, de frisse lucht en het water wat we dronken in plaats van koolzuurhoudende dranken, waren de afvalstoffen zo het lichaam weer uit.
Laat los hoe het was, heb vertrouwen in wat er komt
Tip: Geef je lichaam wat het nodig heeft, laat weg wat het niet dient. Geef niet op, want de beloning is groots.
