Discipline is er in allerlei vormen. Een discipline om elke dag geen beweging te nemen is discipline, kan me niet voorstellen dat dat je gelukkig maakt, dus daar moet wel een ijzersterke discipline achter zitten. Elke week vier keer vijf kilometer hardlopen, vraagt discipline, maar voor de ander kan elke dag opstaan en gaan werken al veel discipline vragen. Wat maakt nou dat je discipline gebruikt om steeds de grenzen te verleggen?
“Als ik opsta denk ik geen moment na of ik wel zin heb om op te staan of dat ik gemotiveerd ben om dat gaan te doen wat ik moet doen of wat gepland is. Het maakt niets uit, als je wekker gaat dan sla je hem af en denk je niet na, je haalt er geen emotie bij, je denkt niet na over hoe het voelt of dat dit is wat je wil.”, zegt de fitboy (en waarschijnlijk) ook de fitgirl die blakend van energie de dag doorkomt. Dat is wat ik lange tijd dacht.
Nadenken bij het opstaan dat maakt elke dag een hels karwei. Mijn ochtenden zijn ook een heel karwei, maar…ik heb ervoor gekozen om ook die emotieloze, vast geplande weg te kiezen.
Dit plan gaat wel wat genuanceerder dan de fitboy/girl uitvoert, want; ik wordt wakker, scan mijn lichaam, adem in, adem uit, tot de stijfheid in mijn lichaam weg is, beweeg en maak een analyse van wat wel kan vandaag en wat niet. Mediteer en ik ga aan de slag.
Voor ik het weet is de dag halverwege en zo gaan ook de middag en avond als een sneltrein en zijn we zo bij de nacht. aangekomen.
Nu nog de discipline om niet zoveel koffie te drinken.
Niet denken maar doen’
Tip: Niet denken maar doen
