Het lijkt me dat niemand iemand anders zou willen zijn. Je zou misschien wel eigenschappen van anderen willen hebben, of iets wat ze op hun cv hebben staan. Of misschien is het die positieve insteek die ze op alles hebben. Maar als je voor de keuze kwam te staan: ‘Nu beslissen alles inleveren en na het ruilen kun je niet meer terug?’ Zou jij ook maar iemand op kunnen noemen waar je mee zou ruilen? Ik denk dat je toch nog veel dingen, mensen en leuke eigenschappen van jezelf niet zou willen missen.

Ondernemende gedachte
Als je dit zakelijk doortrekt, dan moet je natuurlijk al helemaal geen kopie van een ander willen zijn. Je wilt tenslotte je ‘unique selling points’ behouden. En die zijn alleen uniek als je iets bijzonders te bieden hebt. Veel ondernemers hebben niet door hoe uniek hun aanbod is. Of hoe uniek hun service. En wellicht is de mix van alles wat je doet het unieke van je bedrijf.

Wat je zou kunnen doen om eens te kijken wat het unieke is aan jouw bedrijf, is klanten vragen waarom zij bij jou koopt. Of leveranciers die op bezoek komen je eens een wat observaties laten delen die ze bij jou en je collega’s doen. Daarbij hoeven ze geen namen te noemen, maar gewoon verschillen ‘the good and the bad’.

Je hoort het vaak: dichtbij jezelf blijven, trouw blijven aan jezelf en authentiek blijven aan je waarden. Maar hoe zoetsappig dat ook klinkt, neem deze tip aan. Want vooral dan straal je de passie uit die je hebt voor je vak. Juist dan zorgt je enthousiasme en openheid voor een gunfactor. ‘De succesfactor’ zou je het ook kunnen noemen.

Onze krant geen duplicaat
Ons voorbeeld. Toen we bijna 10 jaar geleden begonnen met de krant wisten we niets over het werk als uitgever van een krant. We wisten maar een ding. We willen vooral kijken naar wat de lezer wil. Want de voorafgaande 5 jaar bij MooiNisseroi.nl had ik geleerd dat goede verhalen, mooie foto’s en duidelijkheid zorgde dat lezers graag terugkwamen.
Ik leerde ook als de lezers graag terugkomen, dan blijven de adverteerders, de ondernemers, ook komen.
We wilden niet wat er al was. Een advertentiekrant, die alleen grijze foto’s had, die alleen aangeleverde verhalen had en waar veel tikfouten in stonden. We wilde geen kopie.

Een krant van nu
We wilden een krant die bij de tijd was. Als mensen vroegen waarom er weer een krant bij moest (‘we hebben er al zoveel’), was antwoord: ‘We willen geen kopie, onze krant is niet zo’n krant die er al is, maar een krant van nu’, herhaalde we vele malen.

Ik ben blij dat ik geen opleiding heb als journalist en geen opleiding als uitgever want daardoor kan ik gewoon kijken naar wat de lezer wil. We hebben geen – aangeleerde – grenzen, of regels waar we ons aan moeten houden, omdat het zo hoort. En ook al worden we nog regelmatig gewezen op die ‘bijzondere’ keuzes die we maken, we hebben geen vooroordeel wat goed is of fout. We hoeven alleen en echt alleen te kijken naar wat onze lezer wil en ons dat met regelmaat vertelt.

En natuurlijk zijn we niet perfect. We hebben nog steeds elke dag te leren.
Wabi Sabi – de schoonheid van imperfectie

7 december en nog 24 dagen.