Iedere dinsdagmorgen lees ik de krant van begin tot eind en corrigeer ik de krant. Ik haal de pdf die de vormgever in dropbox gezet heeft op maandagavond(nacht), uit dropbox. Deze morgen vond ik de ‘hond in de pot’. Voor het eerst, en dit was de 250ste krant, stond er niet de goede pdf in. Ik belde de vormgever om 4.00 uur op, tja het was een 64 pagina dikke krant en moest net iets vroeger beginnen. Dit gaf me even een momentje om even te mijmeren:
FB 14 november: Ooit 10 jaar geleden toen MooiNisseroi bedacht werd… het lijkt zo lang geleden, mijmer ik even terug. Terwijl dropbox stilzwijgend de transport tussen verzender en ontvanger volbrengt, bedenk ik dat deze 64 pagina’s over MooiBernheze symbool staat en zijn doel bereikt. Ik sta op het punt om het 250ste verslag door DeMooiBernhezeKrant voor de inwoners van Bernheze te gaan corrigeren. Morgen valt hij weer in de bus.
Voor iedereen die er niet bij kon zijn deze week, ziek, druk of ergens afgezonderd.
Precies dat was ooit het begin. Ooit, het lijkt zo ver terug, 12 jaar geleden bedacht ik dat het niet eerlijk was dat zieke mensen afhankelijk van het nieuws, het moesten doen met een klein verhaaltje in een klein blaadje. Niets kreeg je mee, ziek, thuis. Hoe was het evenement? Hoe zag het er uit? Wie waren er bij? Was het druk? Wie organiseerden het?
Nu niet meer te bedenken met alle social media om ons heen, toen een groot gemis en zelfs een vorm van eenzaamheid bracht dit gemis aan publicaties met zich mee. Het verhaal gaat veel verder dan alleen een mooie krant maken met een groot team om ons heen. Maar ik vergeet nooit hoe het voelde en bedenk nog steeds als ik met de camera vooraan sta: ‘Deze foto maak ik voor degene die er niet bij kunnen zijn.’ Mission accomplished. Missie volbracht.
