Inmiddels heb ik sinds 22 september; dus 72 dagen, 72 blogs geschreven. Elke dag een blog betekent trainen. Elke dag een nieuwe training in schrijven, in proberen een opbouw erin te krijgen en een verhaal te vertellen. En wat is het weer heerlijk dat ik de woorden zo lekker wegtik. Dit besef ik me met de dagelijkse gedachten van vandaag en maakt me dankbaar. Dat ik hier ook even bij stil wil staan.

Er zat me wat dwars, want het kwam er niet meer uit. Al mijn hele leven schrijf ik; van dagboek tot nieuws, online en voor print- en nieuwsmedia. Voor bedrijven, human-interest verhalen, projecten en sponsorpakketten. De laatste jaren vooral voor anderen dus. Ik dacht dat mijn persoonlijke writersblock daarmee te maken had. Tot ik in september met wat hulp leerde dat dit niet het probleem was, en erachter kwam waar het aan lag, kon ik dat oplossen en mijn woorden gingen weer stromen.

Bewuste rijkdom
Toen ik weer aan het schrijven gingen werd ik me bewust hoe erg ik het schrijven gemist had. Natuurlijk had ik nog niet veel blogs geschreven óf eigenlijk bijna geen. Natuurlijk ga ik weer in de drukste tijd van het jaar dit doen. Geen tijd om te kijken hoe ik het kan verbeteren, daar duik ik later nog wel weer eens in. Dus ben niet te kritisch. Maar het blijkt wel, dat als je iets echt wil, je het kan. “In deze blog ‘Met PITT’ combineer ik een dagelijkse gedachten of een inspirerende quote met mijn inzichten. Mijn ervaringen als ondernemer, mijn ervaringen en levenslessen. Voor mij is het intussen een bewuste rijkdom, wanneer je dat kunt doen wat je graag doet.

Kop in het zand
De moeilijkere zaken in mijn leven zijn er ook. Natuurlijk, maar daarover schrijven en niet in de slachtofferteksten te komen, vraagt om meer tijd per blog. Vooral omdat een blog veel minder woorden zijn dan dat je een verhaal kunt vertellen zoals in een boek. Dan kun je alle facetten terug laten komen. Chronisch ziek zijn doe je niet even tussendoor.

Ook mijn binding met en de avonturen in de Maashorst kan ik nog boeken van schrijven. Soms in het verleden of ze laten me schrijven in het NU. Afijn,

Wij beseffen de waarde van het water pas wanneer de bron is opgedroogd

Door de droogte leerde ik het water weer waarderen.

3 december en nog 28 dagen. Ik zal het gaan missen