Heb jij al eens een blog geschreven? Waar zou je het over schrijven? Of vond je vroeger een opstel al een grote ondoenlijke opgaaf? Veel mensen niet en toch heeft iedereen een verhaal te vertellen. Iedereen heeft iets wat inspireert of andere motiveert. Dat mocht ik ondervinden in de afgelopen vijftien jaar als ik op bezoek ging of een verhaal mocht schrijven voor de website; een ‘Op de koffie bij…’. Ik weet niet of je het nog kent? Of als ik voor advertenties op pad ging en zomaar ergens een uur strandde bij een ondernemer die me de tijd deed vergeten door zijn inspirerende verhaal of wanneer ik even functioneerde als motivator.

Eerste artikel
Toen ik alleen voor MooiNisseroi.nl schreef – voor de website – zonder maximaal aantal woorden… tikte ik zo 1.000 woorden weg over een ondernemer die vertelde hoe hij begonnen was. Wat ze allemaal meegemaakt hadden, in die 25 jaar die naar het jubileum leidde, waar ik voor gevraagd was om over te schrijven. Echt zelden werd ik teruggeroepen in het verhaal dat ik geschreven had, ondanks dat ik er niet voor geleerd had. Wat weer een aanmoediging was.
Zo ook met het maken van de foto’s, wat begon als een noodzakelijk kwaad – er moest een foto bij dat artikel en ik kon geen fotograaf betalen – en zo maakte ik met mijn compactcamera de foto. Het begin van een nieuwe kijk op de wereld.

De dagelijkse gedachte:

In elke dag zit een cadeautje verstopt

En zo gaat het sinds die eerste week in januari dat ik naar een lezing ging en mijn eerste foto maakte van en het verhaaltje schreef over een lezing van Jan van Tilburg. Hij vertelde bij de Heemkundekring over zijn kleermakersleven, hoe zijn bedrijf verhuisde van het ene pand naar het volgende, grotere, pand (15 jaar geleden al). Het was een cadeautje om daar bij te mogen zijn, want daar leerde ik weer een nieuwe les.

Waar Meester Krijnen me ooit vertelde in de zesde klas, net voordat ik van de basisschool afging: ‘Jij zal altijd meer kunnen dan je denkt’; bleef ook het antwoord hangen van meneer van Tilburg op de vraag: ‘Waarom denk je dat Van Tilburg zo groot geworden is?’.
Hij zei: ‘Omdat wij altijd een stap meer zetten dan de klant verwacht’.
Hij zei niet ‘dat we een stap extra zetten voor de klant’, nee, hij zei: ‘dat wij altijd een stap extra zetten dan de klant verwacht’. Voor mij op dat moment cruciaal, want deze les nam ik de 15 jaar die daarop volgde mee in mijn ondernemen.

De ondernemer in mij
Het was niet nieuw wat Jan Van Tilburg zei. Ik begreep ook waarom het met ‘t Pumpke gelukt was, toen alweer 15 jaar geleden. Ik zette die stap extra dan verwacht werd. Ik ging 7 dagen op in de week, ik bleef op zaterdag tot half 3 open voor de discogangers. we maakten eigen gehaktballen, saté en sauzen. Afijn, ik kan nog wel even doorgaan.
Niet omdat ik het zo goed was, maar omdat ik niet anders kon.

Het zit erin, je doet dat of je doet dat niet. Meestal is dit in mijn voordeel, ook met grote regelmaat in mijn nadeel. Ja ik ken mijn zwakke punten, maar kan hier goed mee leven.

Onze klanten hebben dat gemerkt, onze lezers hebben dat gezien, dat horen we met regelmaat. Gelukkig dat het verrassingseffect opvalt. Dat telefoontje dat altijd beantwoord wordt, die mail die altijd opvolging krijgt en de follow up bij een advertorial, waarin we niet alleen bedanken voor de opdracht, maar we ze ook laten zien dat we het waarderen.

Want door die lezers, die ondernemers en iedereen waar we over mogen schrijven, iedereen die ons hierin vertrouwt zit in iedere dag weer een cadeautje verstopt.

2 december en nog 29 dagen.