Precies zeven jaar geleden verhuisden we van een piepklein kantoortje naar ‘t Mediahuys. Een locatie die aan alle wensen voldoet. Wat een vooruitgang. Na de tegenvaller van de gemeenteberichten, die we de komende twee jaar niet gaan hebben, onderstreept de nominatie in oktober voor het Bernhezer Business Event – ondanks dat we niet winnen – het zelfvertrouwen. Inmiddels zijn we toekomstgericht bezig. Na enkele jaren buffelen en overleven, wordt het tijd om vooruit te kijken.

Wil je groeien moet je investeren en wil je investeren, dan moet je geld hebben of kunnen krijgen. En heb je geen geld, dan moet je slim en creatief zijn.

Inventief • (inventief (bn): creatief, fantasierijk, ingenieus, origineel, scheppend, vernuftig, vindingrijk.)

2013 – december: Iedereen in ons team heeft individueel een eigen talent. Dat talent gebruiken ze om DeMooiBernhezeKrant zo mooi, actueel, volledig en betaald mogelijk de brievenbussen in te krijgen. We hebben allemaal zo onze handleiding en nu we enkele jaren bezig zijn, kregen we steeds meer medewerkers, vrijwilligers en freelancers die allemaal dat doen waar hij/zij goed in is en we groeien uit ons jasje.
We hebben een nieuwe locatie nodig, want al denken we er dagelijks aan, op de huidige plek is niet uit te breiden.

Netwerk
Al jaren is mijn favoriete bezigheid – tussen de werkzaamheden door – of zeg maar liever tijdens de werkzaamheden, het verbinden van mensen. Ik haalde het eerder al aan. Sinds ik het netwerken gevonden heb, krijg ik elke keer kippenvel als ik weer een verbinding gemaakt heb. Zo sta ik bij een van onze klanten foto’s te maken van een prachtige bouw. Het dorp heeft er een hele straat bij gekregen en hiervoor is een flinke vooruitziende blik voor nodig geweest.

We staan buiten op de tweede verdieping en aan het gebouw grenzend staat een prachtige boom in een nog prachtigere tuin, wat een juweeltje. Zo prachtig bijgehouden, tot in de puntjes per grasspriet bijgehouden. Een mooie vijver erin en wat een gras, de grasmat lijkt vloerbedekking zo strak.
Het blijkt dat ik met de eigenaar van ‘het pand met tuin’ sta te praten. En ik vraag wat hij met het pand gaat doen. ‘Daar zou je toch willen wonen’, merk ik op. Waarop hij antwoord: ‘dat kan.’ Ik lach het weg.

Vooruitziende blik
Terug op kantoor – ons nederige stulpje – vertel ik mijn compagnon wat ik gezien heb en dat het perfect zou zijn om ons kantoor te maken daar, zo jammer dat het alleen te koop is. En wat zal dat wel niet kosten. Zowat tegelijkertijd word ik gebeld door een drukker in het dorp. Rian kunnen we niet eens praten. Ik moet je wat vragen, is zijn verzoek.

Ik maak een afspraak met hem en hij vertelt dat hij met zijn drukkerij zich terugtrekt naar Wanroy, zijn vader is overleden en leidde daar ook een drukkerij, maar nu hij er twee heeft, is het heel onlogisch, maar hij zoekt wel huisvesting voor een printshop en een locatie waar hij zijn klanten van hier kan ontvangen.
‘Kunnen we hier niet iets voor elkaar betekenen?’, vraagt hij.

Mijn radertjes gaan draaien en ik zie onze bedrijven al gezamenlijk het pand huren met de prachtige tuin. Wat een toeval, wat een mooi moment, het universum doet zijn best.
We bellen de eigenaar, maar hij wil het verkopen. Wat ontzettend jammer, het was perfect geweest. Een pand, een oud huis met veel kleine kamers, waar we kantoortjes van zouden kunnen maken. De woonkamer zou een printshop kunnen worden en ik, met uitzicht op de tuin, zou achterin het pand mijn kantoor willen hebben. Zo jammer.

Dromen vasthouden
We gaan verder kijken en bezichtigen nog een paar panden in Nistelrode, maar er is niet veel. Elke dag kijk ik even naar rechts als ik langs kom rijden, het is nog niet verkocht, rijd door en ook bij het naar huis gaan, zie ik de plaat op de raam hangen: Te Koop, prijkt er nog steeds.
Er gaan enkele maanden voorbij en ik hou de eigenaar nogmaals staande. ‘Kunnen we het niet huren?’ vraag ik hem, ‘dat we het op een later tijdstip kopen.’ ga ik verder.  Hij reageert onverwacht: tja als er een kans in zit dat we het op een later tijdstip willen kopen, dan mogen we het wel huren. De prijs wordt bepaald, we gaan kijken en worden het eens.
‘t Mediahuys wordt vervolgens ons tweede thuis. Een werkplek dat voelt als thuis en dat maakt een enorme sprong in ons werkplezier. Wat ons ook de kans geeft om te groeien, op allerlei vlakken.

Terug in 2020: Ik vertel het hier alsof  het allemaal vanzelf ging. Natuurlijk hebben we alle voors en tegens goed besproken en ook de financiële maandelijkse last goed overwogen. We hadden er de jaren ervoor een paar grijze haren bijgekregen en die zorg wilden we niet graag weer terug. Precies zeven jaar geleden kregen we de sleutel van ‘t Mediahuys op het Laar. Helaas we hebben het nog niet kunnen kopen. Er is een aantal obstakels, die elke keer weer zorgden dat we het niet gerealiseerd kregen, maar we zitten er nog steeds en ondernemen er vanuit een vrijheid van ruimte die we niet snel meer zullen vinden.
Daar zijn we nog steeds heel dankbaar voor.

Soms heb je een ander nodig om het beste in jezelf naar boven te halen

Nog dertig dagen en dan is mijn uitdaging gelukt, het is 1 december 2020