Als ondernemer maak je je planning en heb je de routing uitgezet voor je bedrijf; meteen bij de start van je bedrijf of misschien pas gaandeweg. Ook in je persoonlijke leven kan het zo zijn dat je je gezinsplanning, je carrière helemaal uitgestippeld hebt. Dit werkt fijn en zorgt voor duidelijkheid. En meestal werkt dat ook zo, tot er een kink in de kabel komt en je denkt: er is misschien geen tijd te verliezen, maar ik doe toch maar eens rustig aan.

Toen ik de uitdaging aannam en deze blogs ging schrijven, had ik meegenomen in mijn beslissing, dat:

  • ik erg volle dagen heb
  • ik sowieso meer tijd voor mijn schrijven wilde pakken
  • een paar uren per dag minder voor mijn werk moest inplannen
  • ik beter wilde worden in het schrijven voor mezelf.

Dus een uur per dag voor de blog leek me een realistische tijd om voor de blog uit te trekken. Gaandeweg kwam ik erachter dat het met het social media verwerken – waar ik ondanks dat ik het niet echt deel op mijn persoonlijke social media en het eigenlijk niemand het ziet – toch wel een uur of anderhalf voor het totaal uit moet trekken.

Kink in de kabel
Dat gaat goed, tot je een kink in de kabel krijgt. Bij mij meestal een privé-situatie, waarin ik altijd kies voor mijn gezin boven andere werkzaamheden. Op dat moment denk je niet ‘oh nee ik heb het te druk’.  Maar ga ik mee in het moment, waarin zich een kans voordoet van qualitytime. Bijvoorbeeld dit weekend een verjaardag in coronatijd. Van mijn dochter die 22 jaar werd. Drie dagen feest, omdat ze toch echt wel een paar vriendinnen gezien moest hebben. Maar de opa’s en oma’s, haar peetoom en peettante en de schoonfamilie; allemaal in tijdslimiet van anderhalf/ twee uur per bezoek. Dus dit weekend was het vooral: boodschappen doen, alles klaarzetten, opruimen en weer vooraan beginnen.

Daarnaast lag er nog een tekst te schrijven voor de krant, mijn gewone werkmail verwerken en nog kreeg ik wel de tijd om de blog te schrijven, maar de juiste afbeelding erbij zoeken, op social media verwerken dat lukte niet meer donderdag, vrijdag en zaterdag. Dus je kunt nog zo blijven hangen in  – de dagelijkse gedachten – …

Er is geen tijd te verliezen… weet dat je net zo goed kunt overgaan in: doe dus maar rustig aan’

Zakelijk
Zo was het ook toen ik de beslissing nam om niet als zelfstandige door te gaan, maar om een compagnonschap aan te gaan. Mijn bedrijf PITT Digitale Assistentie groeide te hard en zorgt met tijd en wijlen voor stress, omdat ik meer wil doen dan de tijd me gegeven is elke dag. Het idee om iemand te hebben om op terug te vallen, als er even een paar keer diep in- en uitgeademd moet worden trok me erg aan. De dagelijkse gedachten was hier van toepassing.
Zo kwam het dat ik besloot niet nog een medewerker aan te nemen om het werk te doen van de officemanager, maar de keuze te maken een nieuwe bedrijf te starten waarin we het werk konden verdelen. En dat ieder dat te doen waar je goed in bent en daar gelijkwaardig voor betaald te worden.

Ik wilde graag minder gaan werken door niet meer alleen de verantwoordelijkheid te hebben, het idee was leuk, maar van appel kun je geen peer maken. Maar ik blijf natuurlijk gedreven in mijn werk en mijn dagen zijn gewoon nog 24 uur, die nog steeds optimaal gebruikt worden.

Kernwaarden
Twee kapiteins op een schip zetten is ook geen keuze waar je licht over moet denken, want de kernwaarden moeten helemaal-totaal op één lijn liggen. Je wil tenslotte niet te vaak concessies doen, die je weghalen bij jezelf.  Liggen de kernwaarden van het bedrijf bij beide compagnons op een lijn, dan kun je bij twijfel altijd terug naar de kernwaarden van het bedrijf en daar de beslissingen op nemen. Het maakt dan niet uit wie het bedacht heeft, de meeste onderbouwingen heeft, of het liefste gelijk wil hebben. Dan doe je altijd wat het beste is voor het bedrijf.
Gelukkig kunnen we dit in ons bedrijf onderstrepen met het 10-jarig bestaan .