We hebben de vormgeving van de jubileumwebsite binnen. Het begint steeds meer vorm te krijgen. De dames van Buro Tweevoud maken zo’n mooie dingen. Dat waar je zelf nooit op zou komen, komen zij mee en zorgt voor een verrassingseffect. Doen waar je goed in bent, is hier van toepassing. Wij met Bernheze Media vieren komend jaar ook dat we doen waar we goed in zijn.

Tegen de wind in fietsen
Doen waar je goed in bent, ook als het tegenzit. Wij zijn goed in communiceren en dat doen we dan ook eerlijk, transparant en doortastend. ‘What you see is what you get’, is al jarenlang het kenmerk waaraan de inwoners van Bernheze ons kunnen herkennen. Daarnaast ‘Ondernemers, laat je zien! Want Communicatie werkt.’ Maar we hebben echt niet altijd de wind mee gehad.

2011
Doordat Facebook de lokale websites steeds meer overneemt, maakt MooiHDL.nl, MooiHeesch.nl en MooiNisseroi.nl plaats voor MooiBernheze.nl en ziet DeMooiBernhezeKrant het licht. Een krant nu alles online aan het manifesteren is. We krijgen vooral bedenkingen als reactie. Maar wij geloven er in en dat wordt gezien.

Gelijk dat we met de krant naar buiten komen heb ik een afspraak gemaakt met de redactie van D’n Hadeejer, om onze intentie uit te leggen. Elkaar versterken en samenwerken. Ik werd gastvrij ontvangen door de redactie in Heeswijk-Dinther, waar enige terughoudendheid in de lucht hing. Maar met het idee dat wanneer ze ons kennen, ze eerder met ons zullen samenwerken, moest ik de drempel even over.
Zo ook in Vorstenbosch. Al vanaf het begin hebben we geen MooiVorstenbosch gestart. Want dit mooie dorp had al een website www.vorstenbosch.info. Een initiatief van Frank Geenen die al snel ook een bijdrage leverde aan onze krant. Hij is de eerste jaren onze steun en toeverlaat voor de politieke input. ‘Respect krijg je niet, maar kun je verdienen’, was hier de insteek.

Doorzetten
De inwoners en ondernemers van Heeswijk-Dinther zijn zomaar niet ‘om’. Lange periode wordt mijn komst bij ondernemers voorafgegaan door een afspraak van de collega-krant die al tientallen jaren alleenrecht heeft. Op de vraag of ik langs mag komen bij een ondernemer, is steevast de reactie: “Nou, ik heb gehoord dat jullie niet betaalbaar zijn.” Waarop steevast mijn antwoord was: “Mij werd ook verteld dat je niet op zou nemen als ik zou bellen, maar toch heb ik je aan te telefoon. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik hoor graag liever direct van mensen hoe het zit, in plaats van me laten vertellen wat een ander ervan denkt. Laat mij de prijzen aan je voorleggen en zeg je ‘nee, dank je’ dan weet je in ieder geval waar je ‘nee’ tegen zegt, als blijkt dat we te duur zijn.” Meestal mocht ik komen voor een afspraak, waarin ik vrijblijvend de mogelijkheden liet zien en meestal met een ‘dat valt alles mee’ mocht ik een opdracht uitschrijven. Waarbij Loosbroek hetzelfde verhaal was als Heeswijk-Dinther.

In Nistelrode hoorden we bij het meubilair en kregen we het voordeel van de twijfel, én ook veel complimenten. Ook in Heesch werd de krant goed ontvangen. En ook al dachten we al snel dat we onze draai gevonden hadden, achteraf terugdenkend, vraag ik me nog wel eens ooit af: ‘hoe dan?’ Een bizarre tijd waarin we helemaal zelf het wiel uitvinden en de hulp die we dachten te krijgen, bleef uit.
Een tijd waarin elke zin met ‘crisis’ begon en waarin bleek dat je zoveel kunt berekenen vooraf als je wilt, als we het vertalen naar deze corona-periode, dan weten horecaondernemers wat ik bedoel.

Leren
Met een heel klein team begonnen we en hadden geen ervaring in de krantenwereld. Echt geen, no, nothing, nada, nop, helemaal niets. En menigmaal moest ik me uit een situatie kletsen, waarin ik echt geen idee had wat er bedoeld werd. Een anekdote en mocht de bewuste klant dit lezen, dan zal hij zich waarschijnlijk herkennen, want het moment dat ik bij een van de eerste klanten zat en me gevraagd werd wat een IM-etje (lees=ie-emmetje) kostte, kon ik wel door de stoel zakken. Ik had me tot dusver door het gesprek heen gebluft, maar hier werd ik stil en antwoordde: “Ik zal het allemaal op een rij zetten en dan kom ik met een prijs op maat.”

Jargon
Terug op kantoor vroeg ik aan mijn compagnon of zij wist wat een IM-etje was. Maar Google moest ons duidelijkheid brengen: op de rechterpagina op een redactiepagina. In het begin van de krant. Nooit meer gehoord sindsdien, maar een mooie anekdote die me eraan herinnert dat we echt vanaf 0 begonnen zijn.
Ook was ik bij een klant geweest, een heel verhaal, lekker zitten kletsen en hij wist precies wat hij wilde. Ik werkte het uit en de klant ging akkoord. Het reclamebureau belde. Welke afmetingen advertentie ze aan moesten leveren en of we de rekening naar het reclamebureau wilde sturen met 15 procent korting natuurlijk. Huh? Wat zegt hij nou? Nee natuurlijk niet, waarom? Krijgt hij al niet betaald voor het maken van de advertentie? En bij ons zit het ook nog inclusief de prijs, dus de klant was al meer kwijt dan nodig.

Nee, was het antwoord, wij hebben het zelf verkocht, we hebben daar gezeten, we zijn de ruimte in de krant kwijt én wij horen betaald te krijgen. ‘NOT’, was het antwoord van het reclamebureau, ‘wen er maar aan, want dit ga je nog vaak meemaken en als je niet meegaat in de 15 procent dan gaan we naar de andere krant. Dus…’, was de reactie.  We leerden snel en tegen al onze principes van logica in, slikten we het en gingen er in mee en de klanten weten het niet eens. Dat zint me nog het minste.

Gelukkig leerden we snel en waren de rollen al snel omgekeerd en werden we gebeld of we langs wilden komen. Als iemand onze krant niet gehad had, kregen we telefoontjes of we wilden zorgen dat het nabezorgen geregeld werd. Vanaf het begin hebben we de bezorgklachten zelf op ons genomen. We willen zelf horen als iets niet goed is onder het motto: als je tevreden bent vertel het je vrienden, en ben je niet tevreden vertel het ons. En dan nog…

‘Zoals verwacht loopt alles anders’

Want ook al dachten we dat we hiermee alle klachten kunnen ondervangen, het loopt dan toch weer anders dan anders. Want uiteindelijk werd duidelijk dat het gaandeweg ook noodzakelijk bleek dat we – ondanks we gezegd hadden dit nóóit te gaan doen – we zelf de bezorging moesten gaan regelen.

Als ondernemer is je hele carrière waarschijnlijk ongeveer zo. Je weet nooit hoe het gaat lopen en wat er achter de volgende bocht weer voor uitdaging staat te wachten.

20 november en 41 dagen.