Even in de geschiedenis gedoken met de blogs die ik schreef, ben ik overdag vooral in mijn hoofd bezig met grote projecten. Vandaag kom ik weer even helemaal in het nu. Tijdens een livestream van een afscheidsdienst luister ik naar de woorden die gesproken worden en besef me weer eens dat het leven veel te kort.
Maar wat nou, als je je eigen afscheidsdienst al moet gaan regelen? Want terwijl ik me klaarmaak voor de afscheidsdienst die over een kwartier begint, gaat de telefoon. Ik pak nog even op en het is een klant die graag vertelt over de kerstactie die ze aan het organiseren zijn. Het goede doel is ALS, dit is gekozen omdat een vrouw, van ongeveer mijn leeftijd, ALS heeft. Wetende dus dat ze aan haar laatste fase is aangekomen. Hoe lang dit duurt weet ze niet, maar bij ALS wordt het alleen maar minder en de tijd van afscheid nemen is waarschijnlijk al veel dichterbij dan ze kunnen accepteren.
Deze twee momenten volgen elkaar op in een uur en ik vraag me af: ‘Zou ik het anders doen als ik wist dat ik niet lang meer te leven had?’ Weet jij wat je zou doen? Zou jij je leven dat je aan het leven bent doorpakken? Of ben je helemaal tevreden? Ik denk namelijk dat ik dat wel zou doen. Ik weet het niet, maar ik denk dat ik misschien iets meer tijd zou nemen voor het schrijven, wat ik duidelijk al aan het doen ben met deze blog.
Ik ervaar het nu, ik leef nu mijn leven zoals ik dat graag zou willen in de omstandigheden die me meegegeven zijn. De quote in gedachten houdend, omdat het zomaar al ‘later’ kan zijn.
Maar wat zou jij doen?
19 november en nog 42 dagen.
