Mijn blogs zijn maar de helft van het verhaal. De afgelopen vijfennegentig dagen heb ik bewust enkele onderwerpen ontweken. Met name mijn gezin, mijn familie en vrienden. Ondanks dat de relaties in deze, maar ook ten opzichte van alle relaties in mijn werk, enorm inspirerend zijn geweest in mijn leven. Deze hebben een hele grote invloed gehad in mijn houding, mijn gedachten en mijn handelingen en de keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven.

Als je aan het schrijven bent is elk woord, elke zin en de hele blog een overweging, wat plaats ik wel en wat plaats ik niet. Doordat het zo snel moest elke dag, moest ik wel snel zijn in mijn keuzes, want veel tijd was er niet. Daarom was het veiliger om vooral alleen mijn eigen ervaringen te beschrijven. Lastig ook vaak, om deze ervaringen niet te kunnen schrijven met de benodigde anekdotes, om te vertellen waarom ik precies ben gaan denken zoals ik ben gaan denken. Maar vooralsnog had ik als doel: mensen me beter te laten leren kennen en gaandeweg misschien hier en daar een inspiratiemoment te geven. En zeker niet iemand of een situatie een negatieve lading te geven.

Toch op deze Tweede Kerstdag even de focus op mijn gezin hebben. Niet alleen zoals heel de kerst in real life, maar ook in deze blog. Want vaak krijg ik nog een reactie van deze of gene, waarvan ik weet dat deze mensen me kennen, van hen waarvan ik denk dat ze me aardig kennen, me echt fout inschatten. De dag voor kerstavond kreeg ik van een klant een reactie ‘ik vraag me wel eens af hoe jij dat doet, of je wel voldoende voor jezelf zorgt?’, was de vragende opmerking.

Mijn gezin
In 2021 zijn we 25 jaar getrouwd. Mijn gezin weet dat ze mij altijd mag vragen en daar ook altijd een positief antwoord op krijgt. Wat er ook is, waarom het is, hoe vaak het ook is, of waar het ook; ik ben er. Dat is altijd zo geweest. Of het gaat om een moment van luisteren, iets maken op de computer, op zoek gaan naar een verstopt kledingstuk, een taxirit midden in de nacht, vrijwillige handen uit de mouwen op school of op een sportclubje waar ze bij zaten. De was, het huishouden of een feest organiseren. Ik zeg met trots dat ik hierin geen concessies gedaan heb. Nooit.

Dat wil niet zeggen dat de kinderen alles kregen. Ik heb ze wel verwend, zegt Rob (mijn man), maar we leerden ze ook dat je moet werken voor geld en dat klaarstaan voor een ander twee kanten opgaat. Ze zijn 22 en 23 jaar inmiddels, hebben allebei altijd hard gewerkt en managen hun eigen leven. Ik zou graag zeggen dat dit een mooi resultaat is van ons ouderschap. Maar dat zou teveel credits zijn voor ons als ouders. Want uiteindelijk kun je ze leren wat je wilt, maar gaan ze zelf de keuzes maken die zij het beste wanen.

Tweede Kerstdag
De mensen die bang zijn dat ik mezelf voorbijloop zouden moeten zien hoe ik geniet zo met Sinterklaasavond. Wanneer de kinderen met hun aanhang thuis zijn en we samen eten, praten, lachen, verwonderen, geïnteresseerd zijn in elkaar en tijd niet bestaat. Ook nu met Kerst zijn ze hier en geniet ik elke seconde, van de aanhoudende grappende uitdagende pesterijtjes tussen broer en zus en de aanstekelijke lach van broer en de verzorgende houding van zus die geen genoeg krijgt van ‘gezelligheid creëren’, waarvan we allemaal genieten.

Welzijn in balans
Mijn welzijn in balans heb ik goed in het vizier. Soms moet ik een tandje terug, omdat ik voel dat ik teveel meega in de eisen van anderen. Uiteindelijk doe ik het zelf. Ik ben degene die ja zegt of nee. Zeg je ‘ja’ tegen het een, zeg je vanzelf ‘nee’ tegen iets anders. En andersom. Ik leerde lang geleden dat als je de figuurlijke ‘dag zelf niet plant, de dag jou plant’. Hoe? Dat is voor mij met fibromyalgie een hele lijst van leefregels, over het algemeen goed te doen, maar hier niet even neer te planten.

Dat er in de chaos en drukte een duidelijke balans nodig is van mediteren, van plannen, evalueren en herstructureren.  Ritme, rust en reinheid werkt voor kleine kinderen, maar ook voor vele volwassenen zijn dit drie regels die een wereld van verschil kunnen maken. Waarna de dagelijkse gedachten van vandaag wederom aardig actueel weergeeft hoe ik over mijn dagen denk – ik zei toch dat deze zich vast zouden aanpassen aan mij – want:

Als ik in slaap val en ik heb vrede met mijn situatie, dan is het een geslaagde dag geweest

26 december, fijne Tweede Kerstdag