‘De wereld verandert door jouw voorbeeld, niet door jouw mening’

Deze dagelijkse gedachte draag ik op aan iedereen die maar wat roept en wel op zo’n manier dat iedereen het óók hoort die er helemaal niet op zit te wachten. Afgelopen weekend weer, de jongeren die gewoon gaan feesten, want hé: ‘Jullie zijn toch ook jong geweest?’ Met ogen zo groot en niet alleen van de cameralamp die op hun gezichten schijnt. Was ik ook zo onbezonnen toen ik zo jong was? Heb ik dat alleen? Of zijn er meer die hiervan stonden te kijken?

Eigenlijk doe ik nu net of het me irriteert, terwijl dit eigenlijk niet is. In het dagelijks leven accepteer ik dat er allemaal verschillende mensen zijn. Met allemaal verschillende meningen. ‘Ja hé, zal  je denken, het lijkt toch echt een oordeel daarboven in dat intro?’  Nope, het is een constatering. Ze mogen zeggen wat ze willen, doen ook wat ze willen. Daarnaast mag ik ook – zo nu en dan – daar best nog eens van staan te kijken. Het is een utopie te denken dat we ooit allemaal hetzelfde gaan denken.

Leren van elkaar
Wat ik me dan wel afvraag, kan ik leren van dit onverantwoordelijk, zorgeloos gedrag en meer los laten. Of kunnen zij leren van ‘op hun knieën zitten’ en zich identificeren?  En het zijn echt niet alleen jongeren, vorige week nog stond het Malieveld in Den Haag vol, om te demonstreren. Al denk ik meer omdat ze zich vervelen, want ook daar werden motivaties gegeven over het aan de laars lappen van coronaregels waarvan je wenkbrauwen omhooggaan. 

Wonderlijk
Bijzonder eigenlijk hè? Hoe we allemaal in onze eigen wereld leven en we allemaal vinden dat we gelijk hebben. Zoveel mensen zoveel meningen. Ik blijf het fascinerend vinden hoe we allemaal in dezelfde wereld leven en allemaal zien wat er gebeurt en daar allemaal anders naar kijken. Het enige dat ik jammer vind is dat we niet allemaal inzien dát we gewoon verschillend over dingen denken, dat we dat niet gewoon kunnen accepteren. En het gewoon eens kunnen zijn dat we het niet eens zijn. Op zoveel verschillende vlakken zou dat onze wereld zoveel harmonieuzer maken. 

Oplossing
Wie heeft gelijk? In mijn opinie is dat niet zo moeilijk 🙂 Maar de jongeman was duidelijk heel zeker van zijn zaak. Zou ik er helemaal naast zitten?

Laten we het de horeca vragen. Over een utopie gesproken, ik zou zeggen zolang de horeca niet open mag, iedereen die zich niet aan de RIVM-regels houdt, oppakken en in ‘Utopia’ laten feesten, slapen, leven, totdat de horeca ook weer open mag. Iedereen blij. 

1 november en nog 60 dagen