Het is hard werken om je gelukkig te voelen. Daarbij kunnen we ‘gelukkig zijn’ misschien beter ‘een geluksmomentje’ noemen. Soms een ‘momentje’, soms een hele dag en met hard werken misschien wel de rest van je leven. De televisie staat aan en er is een praatprogramma op. Een cabaretier en, uit wat ik hoor, ook boekenschrijver is te gast: Roue Verveer probeert de presentatoren een geluksmoment te brengen met zijn verhaal over zijn nieuwe boek en probeert door de ‘ja maar’ cultuur van de presentatoren heen te komen. Mijn invulling van wat ik zie, hij zal het vast zelf zo niet ervaren. Ik had het mooi gevonden als ze heel enthousiast op hem gereageerd hadden, het is op televisie tegenwoordig als in de rechtbank, ‘niet waar, tot je het tegendeel bewezen hebt’. 

Zonder dat Roue het weet laat hij me inzien dat ik geen rariteit ben en er meer mensen gewoon gelukkig willen denken. Dat ik geen alien ben op een aarde waarop vooral gekeken wordt naar wat er mis gaat, wat er niet is, wat er beter kan, val je bijna op wanneer je niet meegaat in ellende. Maar ik vertik het. Ook ik zag een periode geen mogelijkheden, maar ik blééf zoeken. Ik accepteerde geen ‘accepteer het maar’. Gelukkig werden me manieren aangereikt om er doorheen te komen en ben enorm dankbaar dat ik ook het ook heb willen zien. En ik ging ervoor om de cirkel te doorbreken en daarmee een omslag de goede kant op te kunnen maken.  Ik leerde hoe positief denken mijn leven veranderde.

‘Ja, maar…’  
De presentatoren doen nog een poging: ‘Ja…, maar zullen sommige mensen zeggen: ‘jij hebt een aantal goede shows als cabaretier gehad, geen geldproblemen, blah… blah… dat is nogal makkelijk praten’, denk je niet?’ En in de zin daaropvolgend stuurt de co-presentator het op zijn overleden vader aan, die ook in zijn boek genoemd wordt. Waardoor het presentatorsduo zelf het punt gemaakt heeft. Ik ben al kwijt hoe hij reageert, en pin me er niet op vast, want ik hoor het maar met een half oor, want ik zit al half in mijn blog voor vandaag, waarvoor ik klaar zit om die te gaan schrijven. Ik wilde vandaag de blog schrijven die ook op LinkedIn kan, wie weet doe ik iemand een plezier met mijn positieve noot deze 100 dagen.

Maar na wat ik net in het interview heb gehoord, besluit ik dit toch te gebruiken vandaag voor de blog. Roue Verveer heeft – ik heb het boek nog niet gelezen – een boek geschreven over ‘Gelukkig zijn is geen kwestie van geluk hebben’. Wat er in het boek staat weet ik niet, maar ik ben het met hem eens. Gewoon zonder ‘Ja, maar…’. Of ‘mits er iets in het boek staat waar ik het niet mee eens ben’.  De titel zegt genoeg.  Ik vul aan: ‘Het gaat er niet om wat je meemaakt, maar hoe je er mee omgaat.’

Gelukkig
Ik zou het namelijk van de daken willen roepen: “Je hebt een keus!” Misschien moet je het voorbereiden, misschien wil je eerst een goed plan maken en ben je niet van het spontane en heb je hulp en tijd nodig om er achter te komen; waar je dan gelukkig van wordt: ‘Maar je hebt een keus!’. ‘Zoek en gij zult vinden’, een mooie quote en eigenlijk hoef je niet eens te zoeken. Maar jezelf elke dag de vraag stellen: Waar wordt ik nu echt gelukkig van. Het antwoord komt vanzelf. 

Respect
Nu zou ik als motivatie om het hierover te hebben, het kunnen hebben over de mensen die klagen en geen licht aan het einde van de tunnel zien. Maar dat doe ik niet. Ik gebruik de actie van Ali B die zegt: ‘Hou je bek en kom in actie’ met zijn nieuwe plan ‘Ik wil groeien’. Hij heeft het niet op inspiratiequotes, niet meer praten, hij wil actie zien. Mooi!

Als motivatie om naar je keuzes te gaan kijken, gebruik ik daarom de verhalen van de ondernemers die ik deze week tegenkwam in mijn werk, die in actie gekomen zijn. Die ene ondernemer die 1 november zijn bedrijf opent, na meer dan 30 jaar voor een werkgever, gewerkt te hebben. Nee, hij was niet ontslagen of afgeserveerd, hij heeft ontslag genomen en gaat ervoor. En die ondernemer die in DeMooiBernhezeKrant (onze krant) staat deze week, die zijn mega-ambachtelijk werk ook online gaat aanbieden, en de ondernemers die ik op sociale media langs zie komen, die allemaal in actie zijn gekomen en hebben gekeken hoe ze deze dramatische regels van de overheid – voor de veiligheid van ons aller gezondheid – met hun bedrijf proberen te overleven.

Tevreden
Deze periode van onzekerheid gaat weer over. Hopelijk voor de 100 dagen bloggen voorbij voorbij zijn, dan gaan we weer vol inspiratie het nieuwe jaar in. Intussen luisterend, lezend, kijkend, lerend voor de oplossing om op korte termijn weer te streven naar ‘geluksmomentjes’. Misschien toch het boek van Roue kopen.

>29 oktober en nog 63 dagen benut ze.