Het is de eerste dag na 36 dagen dat ik na moet denken over wat ik zal gaan schrijven. Mijn verstand en gevoel staan mijlenver uit elkaar. Aangezien ik verstandelijk ook weet dat doelgericht omdenken veel makkelijker te aanvaarden is in tijden van overvloed. Als je de luxe hebt om te denken ‘Liever tevreden met minder dan stress met meer’. En vrij bent van emoties. Op dit moment is lichamelijk loslaten van de boosheid misschien een eerste actie voordat je vrij bent van de emotie om om te denken.

Wij zijn ons met Bernheze Media al snel meer op het online gedeelte gaan focussen en hebben veel acties ondernomen om zichtbaar te zijn. Daarbij hoeven we ook niet dicht met ons bedrijf. Iedereen kan makkelijk thuiswerken en gelukkig zijn we zuinig en kunnen tevreden zijn met minder.

Voor mezelf maak ik me dus (nog) niet zo’n zorgen. In de laatste twee blogs heb je kunnen lezen hoe ik met situaties omga die me niet bevallen. Wat me wel zorgen baart is de ‘wanhoop’ die ondernemers ervaren omdat ze denken dat ze niet anders kunnen dan ze jaren gedaan hebben. Dat ze geen uitweg zien. Of niet durven kijken naar andere mogelijkheden. Ik zeg ook niet dat dat makkelijk is. En je moet ook maar net weten hoe je dat dan moet doen. Echter, het is zoals het is en daar moet je mee verder. Ik bedoel ook echt: Het is zoals het is en daar MOET je mee verder.
Jaren vond ik dit onacceptabel. Oneerlijk. Verbijsterend. Schokkend. Dat je leven zo door een situatie, iets van buitenaf, kan veranderen, waar je geen vat op hebt. Een grote frustratie waardoor je met je gedachten in een kringetje blijft draaien. Er lijkt geen oplossing.

Actie
In mijn geval was het mijn lichaam die ziek werd. Reuma in de weke delen en spieren beheerste mijn leven een aantal jaren, omdat ik het niet wilde accepteren. Ik wilde het niet accepteren dat mijn toekomst zo anders ging zijn dan ik het me voorgesteld had. Ik wilde mijn boosheid niet kwijt, want dat zou betekenen dat ik me erbij neer zou leggen en dat kon ik niet.
Tenminste, ik wist niet hoe. Inmiddels weet ik dat er veel coaches, trainers en adviseurs zijn die je op weg kunnen helpen met dat accepteren – niet dat je leven over is of dat je het er maar mee moet doen – maar dat je weer kunt gaan kijken naar wat je nog wel kunt. En dat je los kunt gaan laten wat niet meer kan.

Boos zijn
Soms is het nodig – voor je verder kunt – om lichamelijk loslaten te ervaren. Emoties kunnen vast gaan zitten in je lichaam. En iedereen heeft vast eens ervaren welke opluchting het geeft om even flink uit te halen, boos te worden of te schreeuwen. Soms is het nodig om de druk die de boosheid opgebouwd heeft in je gedachten eraf te laten.
Ga eens in de auto zitten en schreeuw hard dat het niet eerlijk is. Of ga op je bed zitten sla op je kussens terwijl je afwacht, waar de kussens voor gaan staan. Ook de bossen ingaan en ren tot je niet meer achter je adem komt en je echt niet meer kunt. Dan kom je door je eigen ademhaling en de ‘overlevingsstand’ bij je essentie en kun je alle emoties eruit laten. Boos door de oneerlijkheid van de situatie, verdrietig door loslaten van dingen die je niet wilt loslaten maar waarvan je weet dat het moet.

Dus dat
Zo, dat lucht op en nu kun je verder. Kijk naar hoe het ervoor staat en ga je keuzes maken. Het is nooit te laat, het is nooit te vroeg, het is jouw tijd en de kracht zit hem in het nu. Ontdoe je van je emotie en ga luisteren naar je gevoel. En dan zou de dagelijkse gedachte zomaar eens de juiste kunnen zijn: ‘Liever tevreden met minder, dan stress met meer’. Durf om hulp te vragen, ook dat is actie ondernemen. En actie is het medicijn tegen wanhoop.

28 oktober en nog 64 dagen