2000, de dokter begint te praten: “Helaas er is niets wat helpt hiertegen, er is niets behalve pijnstillers en/of antidepressiva’. Wat hij had kunnen zeggen: ‘Helaas, ik kan niets voor je doen, maar kijk eens verder wat anderen met jouw aandoening hebben gedaan’. Het is twintig jaar geleden en de verzachtende omstandigheid was de nog niet bestaande communicatie tussen alternatieve en reguliere zorg, dit zorgt dat ik het hem niet kwalijk kan nemen. Nu. Maar wat ben ik pissig op hem geweest.
Jaren zat ik ieder half jaar aan zijn bureau vaak huilend, soms was ik dáár zelfs te moe voor. Ik bleef naar hem toegaan, omdat ik me niet neer wilde leggen bij de ‘afschuwelijke situatie’ waar ik in beland was. Nadat ik me door een afschuwelijk trauma heen gewerkt had enkele jaren daarvoor, was ik getrouwd met mijn jeugdliefde, had twee geweldig mooie kinderen gekregen en het leen lachte me toe. Dit ‘chronische’ noodlot was – zoals ik het zag op dat moment – niet acceptabel.

Ik kan niet werken, heb thuiszorg en ben chronisch moe en heb altijd pijn. Soms veel, soms een beetje, soms met pijnstillers niet. 

2002, ‘Je hebt een lactose én koemelkintolerantie’, zegt het alternatieve hele dure onderzoek ‘en waarschijnlijk nog meer, maar dan moeten we nog andere testen doen’.
“Laat je niets wijsmaken!”, zeggen veel mensen om me heen. Maar ik ben eigenwijs en zij haken af door de – zoals zij het noemen – onbegonnen zoektocht naar ‘beter functioneren’. “Ga toch accepteren dat het niet anders is”, is het advies.

In 2004 krijg ik van een vriendin te horen dat de reguliere zorg nog niet zover is, maar iemand ‘alternatief’ wel vooruitgang geboekt heeft en zij wil wel met me praten, me helpen. Zij zegt: ‘puur intoleranties’ en we zoeken uit wat ik wel en niet kan eten en intussen zorgt ze dat ik Herbalife leer kennen, een voedingsmiddel dat alles in zich heeft wat goed is voor mijn lichaam. Zienderogen knap ik op en mijn lichaam is heel blij met alles wat ik aan het doen ben. Beter eten, veel drinken en bewegen. Binnen een half jaar zorg ik weer zelf voor mijn kinderen, de thuiszorg neemt afscheid, want ik kan zelf mijn huis weer op orde houden. Niet alle dagen zijn geweldig, maar de meeste wel.

Wat een tijd.
Ik stond open voor verbetering en voor ‘dat wat ik nog niet wist’, waarbij een studie als ‘Welzijnscoach’ me veel inzichten gaf. Door de Herbalife-trainingen krijg ik veel ervaringen van anderen mee en voor ik het wist was ik mijn eigen personal coach. Waarbij ik meer leerde over het Prikkelbare Darmsyndroom, de ‘leaking gut’ en de afvalstoffen die voor een groot probleem zorgden op mijn spieren en de pijn veroorzaakten.
2022. Twintig jaar later is er enorm veel veranderd. Er is inmiddels veel meer bekend over voeding en wat het gebrek aan goede voeding betekent voor je lichaam. Ook over wat fibromyalgie kan verergeren of de klachten juist vermindert.

Kracht komt niet voort uit fysiek vermogen, maar uit een onverzettelijke wil.

Tip: Laat niemand je zeggen dat je je neer moet leggen bij een ongewenste situatie, neem afscheid van de mensen en van je situatie.