The illusion of truth
De illusie van de waarheid.
Is de realiteit die ik zie, wel dé realiteit?
Of is het jouw waarheid, jouw beeld van de waarheid.
Of is het allemaal maar een illusie?
Ben jij iemand met fibromyalgie, of chronische pijnklachten? Ken jij iemand met genoemde klachten en wil je er meer over weten? Let op, iedere mens is anders, iedereen gaat er anders mee om. Wil je jezelf of iemand helpen? Dan zou deze blog de komende maanden een aantal tips kunnen geven om de dagelijkse gang van zaken wat beter te maken.
Ik ben geen coach, of hulpverlener maar kan alleen delen uit ervaring. Haal eruit wat je kunt gebruiken en ga op onderzoek uit wanneer je niet verder komt.
Ik weet niet wat ik niet weet?
De realiteit kan meer zijn, dan jij en ik nu inzichtelijk hebben, ik blijf op onderzoek uitgaan, laat me (beter) informeren. Het klopt dat blijft energie kosten, maar het pad wat ik daardoor bewandeld heb heeft me gebracht wat ik nu heb en dat is de energie meer dan de moeite waard en al waard geweest.
Een diagnose, is maar één diagnose.
Veel mensen om me heen, en overal ter wereld zijn het rouwproces van het verlies van een gezonde toekomst doorgegaan en hebben nog niet de moed gevonden om een nieuw leven op te gaan bouwen, zodat hun welzijn toch weer in balans komt.
Vaak met een reden: ‘ja maar, mijn pijn(!) is echt niet te harden’ of ‘de dokters zeggen dat er niets aan te doen is, waarom zou jij wel weten dat er nog iets aan te doen is?’
Ik weet het, ik had ook veel moeite om het te geloven, om door te zetten, iedereen kan vanalles vinden over mijn stijfheid en ontstekingen en toen de reumatoloog zei: ‘Mevrouw het wordt een rolstoel, geniet vooral nog van je nu kan’, gooide ik ook een paar jaar de handdoek in de ring. Ja, jaren… zware jaren.
Ach het is de illusie van de waarheid. De reumatoloog dacht vast in volle overtuiging dat hij me de realiteit voorspiegelde en het echt zo was. Gelukkig gaf ik niet op en luisterde ik naar mensen die er meer over geleerd hadden of op een andere manier over geleerd hadden. Gelukkig zette ik door en kan ik het nu met mijn ‘welzijn in balans’ na vertellen. Al was dit wel een periode fibroshit met PITT.
Hierna snapte ik het principe en dacht: ‘Er moet meer zijn… ‘.
Gaande weg ontdekte ik kleine schakeltjes die mijn dag beter en steeds een beetje mooier maakte en dat deel ik hier graag met jou.
Het leerde me dat er altijd meer wegen zijn die naar Rome leiden. Sindsdien is het niet meer de vraag ‘kan het wel?’, maar ‘hoe kan ik dat?’
Ons eigen geloof in beperking, is het enige dat ons beperkt
Tip 10. ‘Een diagnose, is maar één diagnose’
