‘Max Verstappen’, zijn naam is het afgelopen half uur al honderd keer genoemd tijdens de race van Mexico. Ja! Ik weet zelfs in welk land het ‘irritante’ geluid van de racewagens F1 geproduceerd wordt. Sinds Pinksteren 2016, de dag dat Verstappen won in Spanje. De eerste Pinksterfeesten sinds bijna 10 jaar dat ik niet in de organisatie van een groot evenement zit. En net dit jaar dat ik even op het terras zit in plaats van op het parcours alles controleer, hoor ik dat er weer een Nederlander mee racet in de F1.

Ik fiets rond 14.00 uur naar huis om de jongeman voor het eerst te zien winnen in de F1, onder de bezielende presentatie van Olav Mol die de ongelooflijke overwinning al vloekend, maar juichend verslaat.
Niet dat de Formulie 1 iets nieuws is, al 20 jaar hoor ik de grommende motoren, waarbij ik achter de pc kruip terwijl manlief de wedstrijden, met onder andere Jos Verstappen, bekijkt. Maar nooit voelde ik de behoefte om naar het beeld te kijken. Sinds die mooie Pinksterdag volg ik niet alleen – op de achtergrond – het geluid van de motoren en mijn grinnikende of mopperende man in huis; maar ook de televisie waarop het feest zich afspeelt.

Goed bedoelde advies
Ooit volgde ik in grote zalen grote sprekers. Zij probeerde de aanwezigen te inspireren door ze het advies mee te geven niet te blijven kijken hoe grote sporters hun wereldtitels veroverden. Ik lach om het goedbedoelde advies door de grote luidsprekers: “Wil je gaan zitten kijken hoe de rijken nog rijker worden of ga je zelf aan de slag om geld te verdienen.”
Daarmee doelden ze op de mensen die er niet waren tijdens een grote voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal, waarmee zij afgedaan werden als losers.

Intussen weet ik beter, een wedstrijd wel of niet kijken gaat zeker niet de beslissing maken of ik wel of niet succesvol ben. Het stilzitten tijdens de anderhalf uur durende wedstrijd is nog steeds niet haalbaar voor mij. Vandaar ook dit keer, tijdens het schrijven van deze blog en ik de race vanuit een ooghoek volg.

Doelen stellen
Het volgen van Max Verstappen – ja ook op Facebook volg ik zijn belevenissen – is zeker niet ontstaan uit de interesse voor snelle auto’s. Eigenlijk ben ik vooral getriggerd doordat hij zo’n gaaf voorbeeld is van: doelen stellen en vol focus daar voor gaan. Wanneer ik zo’n voorbeeld zie wordt daarmee voor mezelf bevestigd dat ook ik met mijn visualiseren niet doelloos bezig ben.

Opschrijven 
Stiekem schrijf ik het op, ik vertel het tegen iemand, we lachen er samen om – meestal is het een lach om medelijden omdat het te banaal klinkt – waarop ik het maar niet meer vertel, maar ik wel doorga met mijn plan. En voor ik het weet ben ik aan het realiseren wat in mijn hoofd zich afspeelt. Focus, plan en realiseer.

Heel fijn om een voorbeeld te hebben in Max, en of hij het echt zo ziet, zou ik graag weten. Zal hem nog eens uitnodigen voor een interview. Intussen denk ik dan genietend, jullie lachen maar, intussen pakt Max zijn eerste kans om Rosberg voorbij te gaan. Dit lukt niet! Jammer, maar Max gaat door en laat zich niet ontmoedigen, want dat doen we; we gaan door! Beginnen opnieuw en laten ons niet ontmoedigen. We gaan door al vanaf kleins af aan… we leren er mee praten, kruipen, lopen, fietsen en alles wat we leerden:

Vallen en opstaan! En weer  door…

Bron foto: www.verstappen.nl/nl/news