Zo mijn doel van deze blog maar eens bij de horens gepakt. Een foto van mezelf. Afgelopen jaar heb ik mijn blog ‘on hold’ gezet, omdat het werk als een vloedgolf doorging en ik daarin mee ging; omdat ik het vooral leuk vind en eigenlijk geen genoeg kan krijgen van mijn werk. En omdat ik geen idee had hoe ik deze vloedgolf kon stoppen.
En omdat mijn motto is: het is niet de vraag of het kan, maar hoe ik het ga doen, heb ik de focus gezet op de ‘hoe’ vraag en daar is antwoord op gekomen. Met de juiste focus heb ik deze uitdaging aangepakt.
Inmiddels 50 jaar en nieuwe doelen gesteld.
Af en toe heb ik ‘een PITTig gesprek’ met mezelf en de focus weer oppakken. Soms vertel ik over een PITTigheidje. Soms hoe ik doelgericht PITTig op mijn doel af ga. Een consistente factor in mijn leven; álles in mijn leven gaat ‘Met PITT’.
Al lijkt het af en toe alsof alles langzaam gaat – goed werk heeft tijd nodig -, weet ik ook dat al die initiatieven waar ik bij betrokken ben, er wel de tijd voor uit moet trekken. Ik wil de dingen die ik doe wel goed doen en daarbij zorgen voor vooruitgang.
En ook in ‘ondernemersland’ gebeurt er veel. Voor de ondernemersvereniging in Nistelrode en de Maashorst probeer ik bij te blijven; zoals voor de Maashorst Ondernemers. We gaan zorgen dat iedereen die ons nodig heeft ons weet te vinden.
Het lokale evenement Pinksterfeesten Nistelrode kan dit jaar ook weer rekenen op mijn inzet. Daarnaast ben ik druk met mijn werk als schrijfster. Dit krijgt steeds meer vorm.
Fibromyalgie Met PITT
Doelen zijn gezet en heb besloten om mijn verhaal ‘Fibromyalgie Met PITT’, eerst voor te pakken omdat er zoveel mensen zijn met FM en ik hen ook wil laten ervaren hoe het is om uit het ‘niet weten hoe’ te komen naar ‘keuzes maken’ en het daarmee in ieder geval menselijker te laten worden.
Met PITT dus; of het gaat om mijn werk als ondernemer, als uitgever, als werkgever, als welzijnscoach, inspirator, partner, moeder, dochter, zus en vriendin. Alles op mijn eigen wijze, wat wellicht vertaalt zou worden naar ‘eigenwijs’ door menig familielid. Deze blog is een oefenmiddel om beter te worden in het schrijven. Zonder ego, zonder zakelijk correcte uitspraken, recht vanuit mijn hart en rechtstreeks vanuit mijn I AM.
De foto van mezelf is net als het schrijven over mezelf, ver buiten mijn comfortzone. Ik sta al 12 jaar achter de camera en toen de vraag kwam van onze buurman met ’t grootste modewinkel van Nederland: ‘Rian wil jij voor ons model staan?’, kwam na mijn eerste ontkennende reactie, het antwoord: ‘Waarom niet, ik heb dit nog nooit gedaan en ik denk dat ik dit wel kan.”
Afijn, het leven gaat door. Mijn leven gaat door. Zoals Olaf Mol het zou zeggen tijdens een spannende race van de Formulie I: “Het is spannend, na een gedegen start hebben we de eerste gevaarlijke bocht gehad en zijn we er na 30 ronden heelhuids doorheen gekomen en hebben er inmiddels een PITTige wedstrijd opzitten. Maar we zijn nog maar op de helft van de tientallen ronden die dit circuit biedt. We zijn bezig met de grote Grand Prix van … “ Veel leesplezier.
