Mijn realiteit is niet de realiteit van een ander. Dat is wat je leert naarmate je ouder wordt, al is de jeugd inmiddels een stap voor door wat ze zien op het internet. Kinderen zien al vroeg op social media dat ieder mens zijn eigen realiteit heeft. Ik hoop wel dat ze zich vooral aan hun eigen realiteit blijven meten, want wat voor de een zo gewoon is, kan voor de ander een hele prestatie zijn.
Voor de een is een wandeling van 5 kilometer een grote overwinning en voor de 197 hardlopers is het de 22 kilometer die ze tijdens de Maashorst Trailrun liepen. Tegelijkertijd loopt ook een aantal Bernhezenaren binnenkort de marathon van Rotterdam. Dit onder het motto ‘Het kan altijd een tandje meer’. Veel succes allemaal!
Er zijn mensen die met knikkende knieën een zaal binnenlopen bij een netwerkborrel, waar anderen zich verheugen en zelfs op het podium genieten en gerust een hele zaal toespreken. Een groot verschil in realiteit, zoals bij de toneelvoorstelling van Efkes Anders. Sommige droegen de voorstelling met hun rol en anderen waren heel dankbaar dat ze er bij konden zijn, voor vijf minuten, nadat een ongeluk bijna een (toneel)spelbreker was.
Het zijn zo een paar voorbeelden, maar we zien ze elke dag om ons heen. Niet bewust, want meestal is een mening al gevormd, voor we ons verdiepen in de realiteit van anderen. Dit is natuurlijk ook niet erg, want de realiteit is dat niet iedereen die empathie heeft of heeft leren gebruiken.
Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn realiteit, mijn gezondheid. Als ik me uitspreek hierover is het vaak om anderen met dezelfde uitdaging moed in te spreken. Als je wilt, kan er veel.
Dit heb ik nu ook vastgelegd in mijn boek ‘Energiek Ondernemen met fibromyalgie’. Een realiteit is namelijk maar een momentopname. Het zegt niets over de toekomst.
