Een aantal weken heb ik een PITTig gesprek met mezelf uitgesteld. Dit omdat ik niet zo lief was voor mezelf. Ik plan mijn dagen te vol. Alhoewel ik plan mijn dagen niet, waardoor mijn dagen zichzelf plannen en dat betekent meestal dat ik voor alles en iedereen aan de slag ga. Voor je het weet, en dat is niet alleen een gezegde, maar het is echt voor ik het zelf in de gaten heb. Zelfs mijn tijd om stil te staan bij de drukte, wordt weggedrukt door de drukte zelf.
Op 2 januari stelde ik hier voor dat de toekomst voor ons lag en we dit met een leeg blad mochten starten. Echter voor je het weet zijn je dagen ingevuld met wat andere voor jou plannen in plaats van wat jij plant voor jezelf. Dit lege blad voor de toekomst is dus niet zo slim. Beter plan je dat je tijd neemt om je toekomst te plannen. Wat neerkomt op het volgende:
- Plan je dag, anders plant de dag jou!
- Ben tevreden met wat je doet, er is altijd meer wat aangepakt kan worden
- Wat je zelf kan doen, doe dat zelf
- Wat je kan delegeren, delegeer je
- Jaag je droom na.
Je werkt om te leven en leeft niet om te werken. Toch komt er zo ‘once in a while’ een moment dat je merkt dat het ergens ‘zonder dat je het in de gaten had’ dit omgekeerd is. En leef je weer om te werken. Goed dus als je dat weer inziet en je je voorneemt: Dat gaat NU veranderen.
Morgen komt nooit.
Morgen blijft morgen, als je morgen zegt morgen is het weer morgen, uitstel. Dus nu ga ik dat veranderen, ik ga alle werkzaamheden uitzetten en weer pas op de plaats maken. Tijd maken, even mijn boeken lezen, mijn wandelingen en fietstochtjes in de Maashorst maken en leuke dingen doen met mijn gezin.
Soms win je, soms leer je.
In dit geval heb ik weer geleerd, dat ik het zo niet ga winnen. Terug naar de basis. En opnieuw mijn dagen gaan plannen, alles wat daarbuiten valt, zal moeten wachten. Ik kijk er naar uit, weer alles op de rit te hebben. Heerlijk…
