Mensen zeggen mij te kennen. Als ze me kende dan wisten ze … dat ik mijn hele leven al schrijf. Van dagboek naar blog, het schrijven zit er in en in deze blog blik ik terug:
3 november 2015
Vanmorgen ging om 5.00 uur de wekker. Lekker op tijd en beneden aangekomen zet ik het knopje om van de koffiepot, die ik gisteravond al klaargezet heb. De koffie loopt, klik de pc aan en dropbox laadt en intussen smeer ik twee rijstwafels. Voor jullie je zorgen ga maken, ik ga ook naar de toilet. Was mijn handen en al snel is de koffie klaar. Lekker.
De dag kan beginnen, corrigeren van de krant. Een noodzakelijke aanvulling in deze is te vernoemen dat ik een huis-aan-huiskrant heb. Elke week gaat veel van mijn creativiteit naar de krant, teksten schrijven, foto’s maken en zorgen dat advertenties verkocht worden, gemaakt zoals de klant het wil en dáár komt te staan, waar deze de hoogste leesdichtheid krijgt. Ik hou ervan…
Maar ik moet even focussen, het is iedere week vaste prik, én wat is het leuk, én wat is het vroeg, denk ik bij mezelf als ik mijn eerste slok koffie drink. Ik ga er eens goed voor zitten en sta er weer van te kijken hoe de vormgever het weer voor elkaar gekregen heeft. De krant is om 1.15 uur vannacht in dropbox gezet, ze heeft het weer geflikt.
Ik open het document en iedere dinsdagmorgen om 5.00 uur bedenk ik me hoe knap het is dat ze het weer voor elkaar heeft dat het klopt. Ik zeg het eigenlijk nooit. Dus…
Kom Rian: focus!
Ik zie meteen dat de fotograaf zich weer uitgeleefd heeft, grappig dat zij meelopen met de Roparun, hele uitdaging. Tja ze hebben het ook van dichtbij zien gebeuren, voor mensen met kanker… 
snel lezen. De meeste op de foto ken ik wel even de namen erbij zetten. Straks even de onbekenden navragen. En lees verder… 48 pagina’s … de column van de bakker is weer grappig, zo lekker uit het leven gegrepen, heerlijk echt. Wat een mooie teksten schrijven ze toch allemaal. Als je weet wat er aan vooraf gaat; voor de artikelen in de krant komen, is echt wel bijzonder. Ach die jongen zat van de week nog in de keuken tijdens het interview, mmm wie zou die vader en moeder zijn;
hij was een echte Nisseroise… irritant dat ik dat niet weet, ogen en oren openzetten van de week, kom ik vast nog te weten.
Och, D’n Blieker, kijk dan over Pennings het snoepwinkeltje… hoe komt ie erop. Leuk bedacht weer, toch een verhaal apart die columns, dat zou ik nou ook wel willen kunnen. Echt ook dat mensen er om zouden glimlachen zoals ik nu doe, nu ik het verhaal zit te corrigeren. Oh daar staat twee keer hetzelfde, fout geplakt zie ik, en is het nu St. Lambertuskerk, Lambertus kerk of Sint Lambertuskerk, even naar Wikipedia.
Ach uniek weer die vormgeving en foto’s van de herfst-tips; goed bedacht. Oh en daar is de eerste quote van ons mam. Ons mam, ik ga er echt nog even binnen lopen straks. Zou ze het feest goed doorgekomen zijn? Hoe zou het met haar zijn, trouwens straks als de krant weg is ook even bij de mijn vriendin aan, hoe zou het met haar zus zijn? Gisteren nog even aan geweest maar niemand thuis, zal wel in het ziekenhuis geweest zijn…. Focus Rian.. nog een paar pagina’s.
Mooi ‘Ook zonder cijfers kan de balans opgemaakt worden’, Ach kijk dan Influsso, daar is ze, zij was gisterenavond ook bij de Ondernemersvereniging in Heesch, vlotte meid en mooie advertentie ook. Wat een lef om zo helemaal vreemd in Heesch te gaan wonen én werken. Pff weet niet of ik dat zou kunnen, in ieder geval haar advertentie klopt. Oh, daar moet nog een mooie quote voor gezondheid, mmm.. kom ik zo wel op.
Ach onze oude buurman, van ons kantoor voor we in ’t Mediahuys zaten.
Lijkt echt een eeuw geleden, maar toch pas twee jaar geleden. Mooie foto, mooi verhaal geworden ook.
Even de advertentie van de slager dubbel checken, die was twee weken geleden niet goed, al zijn bolletjes en balletjes niet zo’n groot verschil, toch opletten. Oh, daar zijn ze oom en tante van Heidi langs die oom en tante van mij. Lache zeg, lijkt familieblad te worden, maar dat staat er natuurlijk niet bij dat ze familie zijn.
Koffie bijvullen, rijstwafel smeren en ook manlief komt op en gaat werken. ‘We hebben weer een mooie krant, echt leuke verhalen over de Wijsthoeve bijvoorbeeld. Leuk om te lezen hoe dat nou zit daar’, zeg ik. Hij antwoord: ‘Tuurlijk hij is toch altijd mooi.” Hihi grappig, mijn grootste fan, of is dat ons mam? Ik weet het niet, maar ik ben er mee gezegend met zo’n achterban!
Oh bijna het Bernhezer Business event, daar staat ie weer op de foto, vorige week was hij er ook al bij. Hihi en weer lacht ie. Grappig, meestal is ie heel serieus. Wel zin in BBE zouden er al veel kaarten verkocht zijn? Samen sterk in Bernheze. Vanmiddag inderdaad ook samen sterk, afspraak voor Ondernemersvereniging Nistelrode. Een ‘clubke’ om eens even te checken of we er wat mee kunnen. Zou leuk zijn als de ondernemers van Nistelrode ook echt wat aan elkaar gaan hebben.
25 jaar geleden – gelukkig zie je het niet aan me 🙂 – was ik ondernemer in de horeca in Nistelrode en de tijd was heel anders, we hadden geen Facebook, Whatsapp groep of wat dan ook, maar… was de friet op – niet goed ingekocht of een grote run op friet – je hoefde geen nee te verkopen. Er was altijd een collega; die bij kwam brengen of waar we het konden komen halen. Ja naar die situatie zullen we niet meer kunnen, maar zou toch wel leuk zijn als het weer gemoedelijk ging en de ondernemers elkaar vinden voor ’t een en tander. Wat is dat? Wat heeft mensen zo ongevoelig gemaakt voor sociaal ondernemen?
Mmm. Door…
Intussen anderhalf uur verder, van die advertentie moeten we nog even een proef sturen, dan krijgen we op tijd weer goedkeuring of de aanpassingen… oh de datums kloppen helemaal niet, even checken… ik lees verder en voor ik het weet zit ik op pagina 21; Kijk hij maakt de deur dicht voor een nieuwe uitdaging, het is mooi geweest. Veel herinneringen komen op, maar nu geen tijd, even nog doorlezen. Een buurjongen van vroeger is genomineerd voor de Herman Wijffelsprijs, innovatieprijs 2015, Mooi.
De tranen lopen over mijn wangen, blijft grappig, weer zo’n column waar je van denkt: Ik wilde dat ik het verzonnen had. Echt grappig. Half 7 mijn dochter is wakker en al klaar om gaan te werken – doet ze even, voor ze naar school gaat, weer terug – naar het onderwerp van de column. – echt grappig.
En zo kan ik nog uren doorgaan en dat doe ik ook. Elk verhaal heeft een anekdote. Maar ik sla de pdf op zodat ik straks alle correcties die ik gevonden heb met de vormgever weer kan corrigeren. Het wasgoed wacht. Oh, haha ik werk harder dan ik dacht J, zijn schoolkleren hangen al klaar. Nou dan de rest maar, ik heb toch nog een half uur. Klaar, douche, vlug nieuw wasje aanzetten en het dagblad even doorbladeren.. en naar kantoor.
Daar is Heidi al bezig en voor we het weten alle advertenties staan er weer in, heel secuur zorgt ze. Alles tot in de puntjes, ieder zijn taak en nog een uurtje of 4 en dan is de krant naar de drukker. Ook de vormgever komt binnen, de gemeente pagina’s corrigeren en vink, ook weer klaar. Een adverteerder komt even binnengelopen, terplekke maar even aanpassen, sorry de koffie komt de volgende keer, we moeten door.
De laatste advertenties worden goed gekeurd. De laatste teksten, we wachten nog even op de tekst van de buurjongen met de nominatie, waar de redactie vanmorgen naar toe is geweest. Een uur later dan gepland en drukker even gebeld dat er nog een pagina moet komen. We plaatsen pas als het goedgekeurd is, het wordt spannend, wil wel goedkeuring. 14.00 uur klaar.
Een uur later dan gepland
We nemen met de vormgever nog even wat details door van verschillende projecten. Mail verwerken en een paar mensen terugbellen die intussen gebeld hebben. Veel mail … de afspraak van 14.30 uur is binnen. Ondernemersvereniging Nistelrode, leuk…
Half 4 we zijn eruit. Leuke ideeën. We gaan er wat moois van maken, tenminste als het bijval krijgt, maar het enthousiasme zorgt al voor energie.
Eurodance 2016, www.eurodance.nl even aanvullen kan snel even tussendoor; ‘pauze’ noemen we dat. Even twee sponsoren bijvullen, het blijft bijzonder hoe ondernemers zo belangeloos zich inzetten voor de verenigingen. Zo mooi. En doe al zo lang vrijwilligerswerk, maar die bijval als je zo druk bent met het voor elkaar krijgen van zo’n evenement blijft zo fijn. J Hopen dat we er nog een paar bijkrijgen. Het is veel werk, maar wel leuk. Krijg geen kans om het organiseren van de Pinksterfeesten te missen, al mis ik het clubje wel, volgende week even samen gaan borrelen. Fijn.
Goed 16.00 uur mijn laatste afspraak, deze primeur houden we voor de krant, maar … het is half zes als ik de deur op slot maak van kantoor. Lekker naar huis, nog even de afspraken uitwerken en dan hebben we weer een mooie dag gehad. Thuis staat het eten klaar, wat heb ik het toch goed. Ja dat besef ik me goed.
Hoe ik dat toch doe? Vragen ze steeds… nou, zo dus. Tot morgen.
