Het is 22 november 1999. Is dit het begin van het einde? Een crash. Mijn lichaam doet het niet meer. Ik durf niet op te staan, mijn lichaam doet niet meer wat mijn hoofd doorgeeft te doen. Wat nou weer, ik ben zo moe, dat als het dan klaar moet zijn dat ik me overgeef aan afscheid nemen. Ik durf het niet hardop te zeggen, en de weken die volgen spelen zich vooral in mijn hoofd af.
2022, mijn lichaam was gecrasht. Dat is eigenlijk wat er was gebeurd. Na jaren van kleine mankementen waar ik niet naar wilde luisteren kreeg ik een waarschuwing van boven: ‘Wanneer je weg blijft kijken, gaat het misJe weet niet wat je niet weet
Hierna was ik wakker geschud, nog jaren was ik in ontkenning. Ik was meer bezig met de vraag ‘Waarom ik?’, dan ‘Wat kan ik er aan doen?’. Dit verloop is een lang verhaal daarover later meer, maar uiteindelijk leerde ik wat ik nog niet wist van dat machientje, dat ons ‘lichaam’ heet. Wanneer je geen onderhoud pleegt, gaat het mis.
Hierna werd het zelfgenezend vermogen van mijn lichaam duidelijk.
Wanneer het niet krijgt wat het nodig heeft of krijgt de verkeerde informatie. Het krijgt geen beweging, geen goede voeding (wat is goede voeding), wat lees ik, wat hoor en zie ik, de ademhaling is fout en een ondergewaardeerde, maar de meest geadviseerde gezondheidstip ‘water drinken’. Voor een goede afvoer van afvalstoffen en goede hydratatie van het lichaam.
Wanneer het lichaam krijgt wat het nodig heeft dan is het wonderbaarlijk wat het lichaam voor elkaar krijgt en gaan ‘lichaam en geest’ een wonderlijke samenwerking aan met maar een doel: Jou laten stralen in goede gezondheid. En ook al blijven de deukjes, de kleine littekens zichtbaar, laat deze een positieve verwijzing blijven naar de noodzaak van de aanvoer van deze ingrediënten om je welzijn in balans te houden.
“Zorg voor je systeem is een investering die iets teruggeeft wat onbetaalbaar is”
Tip: Geef je lichaam wat het nodig heeft om goed te presteren.
