Weer terug van Curacao en zei ik in mijn vorige blog dat ik niet moest vergelijken? OMG het is enorm moeilijk niet te vergelijken. Het weer, de sfeer en nog veel meer was op z’n minst bijzonder. Verwachtte ik een ultieme tropisch eiland, dat vond ik het niet echt. Natuurlijk waren er wel bijzondere, witte stranden en heerlijke beachclubs, toch heb ik vooral genoten van alleen zijn.
Dat zou iedereen moeten doen. Alleen op vakantie. Vanaf het moment dat ik ‘alleen’ het vliegveld op loop merk ik dat ik het heerlijk vind geen mening van anderen te krijgen. Ik weet dat ik ‘die mening’ vaak al uit de energie van andere haal. Ze hoeven niets te zeggen, ik voel het al als ik in de buurt ben. Aangezien heel veel mensen, net als ik zelf overigens, heel graag een mening laten horen, is het heerlijk als je even alleen op jezelf bent, en daarmee ook meteen op jezelf bent. Verhelderend.
Het eiland was geen tropisch eiland zoals ik in mijn gedachte had. Tenminste niet het hele eiland. Wel de commerciële baaitjes waar de strandbedden als luxe terrassen klaarstonden en waar de cocktails geserveerd werden met heerlijke – enorm prijzige – hapjes. Het is genieten als vakantieganger, maar ook als (tijdelijke) inwoner – als ik mijn dochter mag geloven. Zij geniet elke dag van zorgeloos werken, zorgeloos zonnebaden, zorgeloos eten.
Zij, 23 jaar, gaf als een van de redenen: ‘Zo lekker dat ik social media niet bij hoef te houden. Daar heb ik gewoon geen tijd voor hier.’ De andere reden zal vast zijn dat wij als ouders zorgen dat het zorgeloos is. Fijn dat ze het goed maakt tijdens deze bijzondere periode in haar leven. Voor mij in iedere geval een goed moment om het eiland te leren kennen, een ervaring die me leerde dat niet alles is wat je ervan verwacht. Soms minder, maar soms heel veel meer.
Ervaren dat inspireert.
